De Britse aristocratie

De Britse kok waar ik mee werkte, legde het me uit: ‘How do you do zeggen is een subtiele manier om erachter te komen wat voor iemand degene is waarmee je kennismaakt. Zegt de ander ‘Fine and how are you?’ dan weet je genoeg. Heel flauw,’ zei mijn kok die zelf uit een upperclass familie kwam. ‘maar zo ben je dan opgevoed.’

‘Wat moet je wel zeggen?’ vroeg ik natuurlijk meteen.

‘Je zegt How do you do terug.’ vertelde hij me. Dat leek simpel. Ik werkte op een kasteel en diezelfde middag kon ik mijn nieuwverworven kennis uitproberen op de zoon des huizes. Hij kwam voor het eerst in maanden weer eens op het voorvaderlijk slot en toevallig was de eerste die hij in de hal tegen het lijf liep de Personal Assistant van zijn moeder.

‘How are you?’ riep hij enthousiast.

‘How do you do.’ zei ik snibbig. Pas toen hij bedremmeld zei:

‘I am doing well, thank you.’ begreep ik dat er iets mis was gegaan. Op mijn normale toon informeerde ik hem toen hoe het met mij ging en vroeg naar hoe zijn reis was verlopen. Het was een driedubbele fout van je, legde de kok geduldig uit. Ten eerste kenden we elkaar al, ten tweede zei hij ‘how are you’ en ten derde zou hij van iemand van mijn status niet het upperclass antwoord verwachten. Het zou heel onbeleefd van hem zijn om een werknemer van zijn moeder langs de upperclass meetlat te leggen.

Het hele artikel over de Britse aristocratie en haar geheime signalen van Josephine Rombouts lezen? Bestel nú de zomereditie van Great Britain Magazine!